Któregoś dnia, jakoś bliżej lata 1986 włóczyliśmy się z kumplem metalowcem ulicami Białegostoku, nie bardzo wiedząc, co ze sobą zrobić. Zobaczyliśmy plakat, że w tutejszym amfiteatrze za dwie godziny odbędzie się występ grupy reggae MISTY IN ROOTS.
Ja zwariowałem z radości, bo nie dane mi było obejrzeć Brytyjczyków trzy lata wcześniej, gdy grali bodajże we Wrocławiu. Ale co zrobić z ortodoksyjnym metalowcem: łańcuchy, pentagramy, odwrócone krzyże itp?
Co na to kolega? A przejdę się z Tobą, zobaczę z czym się to gryzie. I tak nie mam co robić - powiedział kumpel. Moja lekka konsternacja nie trwała długo, gdyż postanowiliśmy niezwłocznie udać się pod rekomendowaną scenę, by zająć jakieś ciekawsze miejsce. Jakie było nasze zdziwienie, gdy okazało się, że amfiteatr jest zapełniony prawie do maksimum. Znaleźliśmy miejscówkę jedynie na koronie obiektu. Rastamani zaczęli grać z lekkim opóźnieniem, a po drugim utworze musiałem opuścić przyjaciela i poszukać WC. Miał na mnie czekać w tym samym miejscu. Jakież było moje zdziwienie, gdy wróciwszy nie zauważyłem Krzyśka tam, gdzie go opuściłem. Brytyjczycy nagle zamachali głowami zrzucając swoje robione na drutach kolorowe czapki i w rytm potężnej siły reggae zamachali dłuższymi niż do pasa dread'ami. Nagle, nie mogąc uwierzyć własnym oczom, spostrzegłem pod samą sceną, nad głowami ludzi charakterystyczną pieszczochę kumpla.A samo widowisko? Jeden z najcudowniejszych koncertów, na jakich dano mi być. ALL IS IRIE!
Właściwie tytuł wpisu mógłby brzmieć: Nawrócenie, Krzysiek po krótkim okresie czasu pozdejmował odwrócone krzyże i pentagramy, marząc o tym, by stworzyć kapelę heavy metalowo - reggae'ową.
Wtedy nie dotarła jeszcze do Białegostoku informacja, ze po drugiej stronie Atlantyku swoje piętno w muzycznym świecie odbijała hardcorowo-punkowo-reggae'owa grupa Bad Brains (też polecam gorąco).
A tymczasem MISTY IN ROOTS w utworze How Long Jah
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz